அலைகள்

-


இத்தனை யுகங்களாய் 

இந்த அலைகள், கரைகளோடு 

அப்படி என்ன தான் பேசுமோ?


இப் பொறுப்பற்ற மாந்தர் தம் 

செயல் கண்டு அவை கண்ணீர் விடத்தானோ 

இல்லை,

தம் இலக்கு நோக்கிய கேள்வியுடன் தானோ 


எங்கோ பிறந்து 

எங்கிருந்தோ விரைந்து 

இன்று, இக் கரைகளோடு 

பேசிமகிழ்கின்றன, அலைகள் 


இத்தனை காலமாய், 

தம் உடன் பிறந்த நீரினங்களை அழைத்து,

ஒரே திசையில் 

உழைக்கின்றன அலைகள் 


கடல்களின் வசீகரம் அலைகள்,

பலவற்றை கற்பிக்கின்றன அலைகள்.

Comments

  1. Niveathitha Sureshkumar18 July 2023 at 17:18

    ஓர் மெய்சிலிர்க வைக்கும் கவிதை💫. உங்களது எண்ணங்கள் மென்மேலும் அலைகடல் போல் பரந்து விரிந்து பற்பல கவிதைகளைப் பொழிய வாழ்த்துக்கள்🙌🏻

    ReplyDelete
    Replies
    1. AATHITHYA ARAVINTHON18 July 2023 at 17:28

      என் எழுத்துக்களை ரசித்திடும் எனதருமை நண்பியே! தொடர்ந்தும் உன் ஆதரவு தந்திடுவாய். நன்றி.

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

வர்ணங்கள்

-
Image
பிரம்மன் படைப்பில்  சிறந்தன வர்ணங்கள்   வான்  நீலம் கொண்டு  தன்னிறம்  மாற்றி  கடல் கொள்கிறது நீலம்  சிறிதே பச்சை சேர்த்து  சமைக்கின்றன இலைகள்  மூலங்கள் சேர்க்கை  எத்தனை ஜாலமோ  நிறங்கள் சேர்க்கையில் - சற்றே  கோபம் கொண்ட இறைவன்  முள்ளோடு சேர்த்து  சிவப்பைப் படைத்து  முள்ளைக்கிள்ளி கறுப்பில் படைத்து - அக்  கறுப்பும் சற்றே வெள்ளையுறக் கண்டவன்  சிறிதே பொன் தூவி  வாழ்த்தி அதனை  தலைதன் உச்சியில்  பிரதிஷ்டை செய்து சற்றுக்கீழே இரு அணைகள் அமைத்து  இடையே இரு குளங்கள் கட்டி - அவை  பலவர்ண நிறங்களில்  ஜொலிக்கக்கண்டவன் - அவனே  பிரமித்துப் போனான் பிரம்மதேவன்  பெண்களை படைத்து  கோலத்தில் வர்ணமிட்டான்  மழலையைப் படைத்து  உலகிற்கே  நிறமளித்தான்  வர்ணங்கள் வாழீ
Read more

நான் ஒரு அப்பா...

-
Image
இன்று போல் உள்ளது அன்று, கண் திறக்ககூட தென்பில்லாமல் அழுகை தவிர வேறேதும் அறியாமல் ஐந்து வினாடி முன் பூத்த பூவாய் என் நெஞ்சில் பிஞ்சுப்பாதம் பதிய   என்ன இதழ்கள் அவை, செங்கமலமே பொறாமைப்படும்   கண்கள், கண்களே அல்ல, தேன் குவளைப் பூக்கள்   கொள்ளை அழகு கொள்ளை அழகு கண் பிரித்திட முடியா கொள்ளை அழகு   அழுகையும் மகிழ்ச்சியும் ஒரே விகிதத்தில் பொத்துக்கொண்டு கண்ணீர் மட்டுமே ஒரே மொழியாய்   சிறிதின் பின்,   பிஞ்சுக்கரம் கொண்டு என்னை அழைத்து நச்செனக் கொடுப்பாள் ஒரு முத்தம் என் நாடிநாளம் கடந்து உயிர்நாடி தொடும் அதன் உஷ்ணம்   பொய்யாய்க் கோபம் கொண்டு உன்மையில் அழுகையில் அவளின் கன்னம் என் கரத்தில் விழிநீர் களைந்து எறிவேன் கணத்தில்   பள்ளியில் அவள் தன் நண்பர்கள் காண்கையில் அவர்களோடு இவள் தன் கூடல் காண்கையில் சிறிதே கொள்கிறேன் துன்பம் - அவள் எனைப்பிரிவாளோ எனும் அச்சம்   அதோ போகிறாள் தன் கனவு நோக்கி என் கரம் பிரித்து விமானத்தின் பிடியில்   ஏதோவொரு சுனாமிக்கான ஆயத்தம் என் நெஞ்சில்   இதோ வருகிறாள் அன்று பறந்தவள்
Read more